Ο Νέος Σχολ(ε)ιαστής
Το Νέο Σχολείο αμέσως με την έναρξη λειτουργίας του ενέταξε στις Ομάδες Δραστηριοτήτων του Γυμνασίου Ομάδα Δημοσιογραφίας. Σε συνεργασία με έμπειρο δημοσιογράφο καθόρισε τους στόχους της Ομάδας:
- Οι μαθητές να κατατοπίζονται στις εργασίες που απαιτούνται για την έκδοση ενός εντύπου.
- Σύνταξη εβδομαδιαίου Πολιτιστικού Δελτίου και κοινοποίησή του στη σχολική κοινότητα κάθε Παρασκευή.
- Σύνθεση και ανάρτηση Εφημερίδας Τοίχου.
- Επισκέψεις σε τυπογραφεία και εκδοτικά συγκροτήματα της περιοχής για παρακολούθηση και επιτόπια μελέτη των εργασιών έκδοσης ενός εντύπου.
- Έκδοση από την Ομάδα εντύπου με ποικιλία θεμάτων (θέματα από τη σχολική ζωή, ρεπορτάζ, συνεντεύξεις, έρευνες, παρουσιάσεις βιβλίων κ.λπ.). Το έντυπο πήρε τον τίτλο "Νέος Σχολ(ε)ιαστής" και αποφασίστηκε να εκδίδεται τρεις φορές το χρόνο. Στην αρχή είχε τη μορφή εφημερίδας, αλλά γρήγορα μετατράπηκε σε περιοδικό 24 ή 32 σελίδων και έχουν εκδοθεί μέχρι σήμερα 43 τεύχη.
- Σε συνεργασία με την Ομάδα Πληροφορικής γίνεται προσπάθεια ο Νέος Σχολ(ε)ιαστής να στοιχειοθετείται και να τυπώνεται εξ ολοκλήρου
στο σχολείο από τους ίδιους τους μαθητές.
Στα χρόνια έκδοσης του Νέου Σχολ(ε)ιαστή, η προσπάθεια αυτή των μαθητών έχει βραβευθεί πολλές φορές.
Ημερολόγια
Δε θέλουμε να μετράμε το χρόνο ούτε να τον περισφίγγουμε σε έντυπα...
Θέλουμε να τον προγραμματίζουμε και -ει δυνατόν- να τον ελέγχουμε, για να μπορούμε να μην τον σπαταλάμε, για να μπορούμε να τον ζούμε, να τον συνδυάζουμε με δημιουργικές και ευγενείς ενασχολήσεις, να τον συνδέουμε με την τέχνη, με την ποίηση, τη φωτογραφία.
Μερικές φορές να τον ακινητοποιήσουμε σ' ένα ευχάριστο ενσταντανέ, σε μια γωνιά της πόλης μας π.χ., που συνεχίζει ν' αντιστέκεται. Σ' ένα αρχαίο μνημείο, σ' ένα κτήριο, σε μια πόρτα, σ' ένα δέντρο, σε μια αυλή, σ' έναν άνθρωπο.
"Στόχος μας είναι ο χρόνος να καταναλώνεται δημιουργικά.
Κι αυτό το ρόλο παίζουν τα ημερολόγια."
Ακολουθεί απόσπασμα κειμένου από το ημερολόγιο του 2006
" Αυτή τη χρονιά είπαμε να απομακρυνθούμε λίγο από τη φύση και να ασχοληθούμε με τα έργα του ανθρώπου. Ποιο, λοιπόν, μπορεί να είναι το σπουδαιότερο ανθρώπινο κατασκεύασμα; Ποιο μπορεί να υποδηλώνει περισσότερα; Ποιο μπορεί ταυτοχρόνως να είναι σκοπός αλλά και αφετηρία, ποιο μπορεί να κλείνει μέσα του όνειρα και καημούς, να αποτελεί το παρελθόν και την ιστορία αλλά και το μέλλον; Ποιο μπορεί να σημαίνει τόσα πολλά, ώστε να συντροφεύει τον ταξιδιώτη και τον μετανάστη, το νοσταλγό αλλά και τον ονειροπόλο; Ποιο μπορεί σε τέσσερις τοίχους να παίζει το ρόλο της μάνας, της πατρίδας, της οικογένειας; Αυτό φωτογράφισαν τα παιδιά της Ομάδας Φωτογραφίας της Γ' Γυμνασίου.Το Σπίτι.
Και είδαν τις γωνιές του, τις αρχιτεκτονικές του λεπτομέρειες. Είδαν το μπαλκόνι, την πόρτα, το γείσωμα, τη μάντρα του. Μπήκαν και πιο μέσα και αποτύπωσαν εκείνη τη γωνιά που έπαιξε για πολλά χρόνια, για διαφορετικές γενιές, το κρησφύγετο και το αποκούμπι του μικρού παιδιού, όταν το τυραννούσαν τα διαβάσματα, ο πρώτος έρωτας, οι μικρές έννοιες κι οι λαχτάρες του."
